Voor welke specifieke taken in jouw leven zou een robot handig van pas komen?

Frederik Norgaard: Ik zou niet nee zeggen tegen een robot die het gras maait, poetst, opruimt en boodschappen doet. Een robot caddie bij het golf spelen klinkt ook wel fijn.

De toekomst ziet er in jouw film helemaal niet zo donker uit, maar veeleer optimistisch en kleurrijk, ondanks een kleine hapering hier en daar in het systeem.

Norgaard: Ik wilde niet nog een zwartgallige film over de toekomst maken; zo zijn er al genoeg. Wat we nodig hebben is hoop. Ik creëerde een toekomst die er positief, hoopvol en groen uitziet, en waarin alle klimaatproblemen zijn opgelost.

Hoe kon dat?

Norgaard: Het belangrijkste is recycleren en repareren. We printen het voedsel dat we eten, we produceren geen overschotten,... Elk huishouden verbouwt zijn eigen voedsel, wekt zijn eigen stroom op en klassieke auto's werden omgebouwd tot elektrische voertuigen.

Maar de status van mensen wordt - net zoals vandaag - nog steeds bepaald door modieuze technologie.

Norgaard: Zoals bij elke goede sciencefictionfilm moet het publiek zich met het onderwerp kunnen identificeren. Ik zie bij mijn kinderen dat wie de nieuwste technologie bezit door anderen interessanter en cooler wordt bevonden. Ik vind het raar dat ons imago bepaald wordt door de technologie waarover we beschikken en niet door onze relaties met anderen.

Het hoofdpersonage van jouw film is een robot.

Norgaard: In Robotbroer heeft iedereen z’n eigen robot, net zoals vandaag met een iPhone. Robots zijn overal; elk kind op school heeft zo’n persoonlijke assistent die hem altijd volgt. En dan heb je Konrad, het nieuwste model op de markt, die zorgt voor Alberte’s boomende populariteit bij haar vrienden.

Konrad die uit z’n verpakking komt, zorgt voor een magisch moment.

Norgaard: Die scène verloopt net zoals het configureren van een iPhone of het installeren van Siri. "Hallo Siri, mijn naam is ..." Er is een scène waarin kinderen hun robots vragen naar de zin van het leven. Dat is een verwijzing naar de technologie van vandaag. Als je die vraag stelt aan je iPhone, hebben de fabrikanten een antwoord geprogrammeerd.

Hoewel je ons onderdompelt in de toekomst, zit er ook veel nostalgie in de film, o.a. dankzij Robbi, de oude teddybeer robot. Iedereen smelt voor hem.

Norgaard: Technologie op zich is niet slecht; het hangt er enkel vanaf hoe mensen die technologie gebruiken. Robbi is goede technologie! We creëerden een mix van verschillende periodes - seventies, eighties, nineties,... - en Robbi is daarvan het resultaat. Hij is een heel positief personage; het bewijs dat als je goed bent voor de mensen die jouw pad kruisen, je daarvoor beloond wordt. Bovendien staat hij model voor Alberte’s pure onschuld. Ergens halverwege tussen kind en puber maakt zij een moeilijke periode in haar leven door.

Het uiterlijk van Konrad en Robbi werd zorgvuldig gekozen. Waarom zien zij eruit zoals ze eruit zien?

Norgaard: Drie dingen waren heel belangrijk bij het ontwerp van Konrad. 1. Dat hij cooler en futuristischer was dan Robbi. 2. Dat zijn uiterlijk het publiek zou overtuigen dat hij een robot is en geen acteur. 3. Dat hij zou passen in de verpakking waarin hij toekomt. Maar ook Robbi was een uitdaging. We moesten een man in dat pak stoppen zonder dat de mensen denken: “kijk, een man in een gek pak!”. We besloten het kostuum heel basic te houden. Toen de designer me de eerste clip stuurde van de acteur die erin rondliep ... kaboom! Het werkte. Iedereen hield van Robbi. Behalve de acteur in het pak - het was best eenzaam en smoorheet. Een pluim voor hem!

Jouw hoop in de toekomst spreekt uit het kleurrijke design van de film.

Norgaard: Omdat de toekomst er mooi en hoopvol moest uitzien, gebruikten we vooral aardse kleuren en organische materialen. Ik wilde dat mensen zich welkom voelden in een warme toekomst.

Eén zaak is zeker: zelfs met de meest geavanceerde technologie zullen volwassen toch altijd onhandig en klunzig blijven.

Norgaard: We zien de film door de ogen van Alberte, en alle kinderen tussen 11 en 18 jaar vinden hun ouders echt awkward. Bovendien zijn de ouders in de film eigenlijk de kinderen van vandaag - zij groeiden op in deze tijd. Hun online gedrag is het gevolg van kinderen die vandaag te veel tijd voor hun computer doorbrengen - een meta referentie naar de toekomst.