In 1900 beseften ook de vroege filmregisseurs het belang van montage. Ze kwamen tot de conclusie dat je door twee shots achter elkaar te zetten, de kijker een contextuele relatie creëert.

Dit laatste bewees Kuleshov (1899-1970), een Russische cineast en filmtheoreticus. Hij onderzocht hoe montage het publiek emotioneel kan beïnvloeden. Een principe dat we nu kennen als het Kuleshov effect.

Hoe werkt dit effect? Heel simpel: Kuleshov filmde een acteur met een neutrale gelaatsuitdrukking. In de montage combineerde hij steeds de acteur met andere beelden.

Toen deze beelden getoond werden aan een publiek, interpreteerden zij de gelaatsuitdrukking van de acteur telkens op een andere manier, afhankelijk van het filmpje. Waar in het ene de acteur hongerig leek, was hij in de andere triest. De beelden beïnvloeden dus de interpretatie van het publiek.

In deze opdracht gaan je leerlingen aan de slag met verschillende filmstills (afbeeldingen uit een film), en ervaren ze dat de volgorde waarin je deze plaatst, een effect heeft op de inhoud.

• Verdeel de klas in groepjes
• Ieder groepje geef je hetzelfde stapeltje afbeeldingen
• De leerlingen leggen de afbeeldingen in een volgorde, die een zelfverzonnen verhaal illustreert
• Bekijk en bespreek hoeveel verschillende verhalen gekomen zijn uit dezelfde stapel afbeeldingen

Succes!